Η εποχή του κυνηγιού
Προσωπική άποψη: Νάντια Κίσκα
Όλοι κυνηγάμε κάτι. Άλλοι σύντροφο, άλλοι ευτυχία, άλλοι λεφτά…
Η Έρση Λάβαρη όμως κυνηγάει κάτι άλλο. Την επιτυχία. Και φαίνεται να την έχει κατακτήσει με την υποψηφιότητα του βιβλίου της ” Η εποχή του κυνηγιού ” στα Κρατικά βραβεία λογοτεχνίας και μια θέση στο Πάνθεον των συγγραφέων μυστηρίου.
Η υποψηφιότητα της στα Κρατικά βραβεία, λοιπόν ήταν ο λόγος που με ώθησαν στο να θελήσω να κάνω το βήμα και να αφιερώσω τον Μάρτιο στην «εποχή του κυνηγιού». Το βιβλίο ωστόσο το γνώριζα από πριν. Η συγγραφέας διατηρεί έναν λογαριασμό στην πλατφόρμα συγγραφής και ανάγνωσης «Wattpad» και έχει μια από τις πιο καλογραμμένες ιστορίες που ανήκουν στην σφαίρα του φανταστικού, ενώ στο προφίλ της μπορείτε να βρείτε και ένα μικρό teaser 2 κεφαλαίων από την εποχή του κυνηγιού, το οποίο ως λάτρης του wattpad και της λογοτεχνίας του φανταστικού έχω ξεψαχνίσει.
Ο ολοένα αυξανόμενος απειλητικός τόνος στη φωνή του άντρα δεν διέφυγε από τον Γιάκομπ. Όμως η χαμογελαστή φωτογραφία του δεκαεννιάχρονου Κάιν στοίχιωνε το μυαλό του, υπενθυμίζοντάς του πως το χαμένο ίσως βάναυσα δολοφονημένο παιδί δεν θα ήθελε να περάσει την αιωνιότητα στο σκοτεινό δάσος, με το σώμα του διασκορπισμένο στην περιοχή κάποιων «Κυνηγών».
«Κυνηγοί; Συγγνώμη…» μουρμούρισε ο Γιάκομπ «αλλά πραγματικά χρειαζόμαστε αυτά που συλλέγουμε, θα μας βοηθήσουν, θα μας οδηγήσουν στον…»
Η πρόταση του Γιάκομπ διακόπηκε απότομα επειδή ο μαυροντυμένος άντρας κινήθηκε πολύ γρήγορα. Το τελευταίο πράγμα που είδε ήταν μια τεράστια ασημένια λεπίδα να κατευθύνεται προς το μέρος του, κι έπειτα τίποτα.
Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις απόσπασμα από αυτό το βιβλίο, χωρίς να κάνεις spoiler!
Είναι μια μίξη Hunger Games, χωρίς το ερωτικό τρίγωνο και χωρίς τους αγώνες πείνας να γίνονται για την διασκέδαση της Capitol αλλά για την τέρψη της ανθρώπινης απληστίας.
Το βιβλίο, χωρίς υπερβολές, είναι το καλύτερο που έχω διαβάσει τα τελευταία πέντε χρόνια τουλάχιστον και πιστέψτε με, έχω διαβάσει πολλά. Έχει σκαρφαλώσει στην κορυφή της λίστας μου, εκτοπίζοντας αγαπημένα «διαμάντια» που είχα την τύχη να διαβάσω μέσω της συνεργασίας μου με του Θεματοφύλακες τους τελευταίους μήνες.
Γυρνούσα την σελίδα και έτρεμα σύγκορμη για το τι περίμενε, εμένα σαν αναγνώστη αλλά και τους αγαπημένους μου ήρωες, σε κάθε επόμενη παράγραφο!
Ένα βιβλίο που εξελίσσεται ταχύτατα, κάνοντας σε να τρως τα νύχια σου από την αγωνία και αγγίζοντας σε τόσο βαθιά που δεν το πιστεύεις. Μπορεί σαν λογοτεχνικό είδος να ανήκει στην Λογοτεχνία του Φανταστικού, αλλά άνετα θα μπορούσε να ανήκει στα καλύτερα μυθιστορήματα Μυστηρίου, καθώς και Κοινωνικού περιεχομένου.
«Η εποχή του κυνηγιού», γραμμένη σε μια γλώσσα που δεν πιστεύεις ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει μια εικοσάχρονη κοπέλα εν έτη 2018, είναι προσεγμένη σε κάθε λέξη της και χαρακτηρισμό. Δεν πλατιάζει, δεν κάνει κοιλιά, δεν σε φορτώνει με άχρηστες πληροφορίες και ένα σωρό περιγραφές που δεν εξυπηρετούν σε τίποτα παρά μόνο να κερδίσεις λέξεις. Η δουλειά της δεσποινίδος Λάβαρη είναι γεμάτη αγάπη και στοργή για το «παιδάκι» της, όπως αποκαλεί η ίδια τα βιβλία της. Αγγίζει με τρυφερότητα και προσοχή ένα θέμα που, ντρέπομαι που το λέω, θεωρείται ταμπού και κρύβεται πίσω από κλειστές πόρτες, όπως αυτό της ομοφυλοφιλίας, δίνοντάς σου την εικόνα έτσι ακριβώς όπως θα πρέπει να την εκλαμβάνει ο καθένας από εμάς. Ένα ζευγάρι που αγαπιέται βαθιά και είναι έτοιμο να πεθάνει στον βωμό της ευτυχίας και της επιβίωσης του συντρόφου του. Όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι κάθε ανθρώπινη σχέση, ανεξαρτήτως φύλου.
Η Έρση, αν και είκοσι χρονών, δίνει μαθήματα ζωής μέσω της «εποχής του κυνηγιού». Διδάσκει τον αναγνώστη τον σεβασμό, την ανιδιοτελή αγάπη, την θέληση για ζωή και την εσωτερική δύναμη του κάθε ανθρώπου που εκπλήσσει τους πάντες. Και θεωρώ τον εαυτό μου απίστευτα τυχερό και ευλογημένο που, μέσω των εκδόσεων Πηγή και της κυρίας Κυρίτση την οποία θα ευγνωμωνώ ειλικρινά, έφτασε στα χέρια μου αυτό το βιβλίο που με προβλημάτισε, με έκανε να κλάψω από αγαλλίαση και τρόμο και επανέφερε ολοκληρωτικά πλέον την πίστη μου στους Έλληνες συγγραφείς του φανταστικού. Η δεσποινίς Λάβαρη μπορεί να προσθέσει στην λίστα των αναγνωστών της, ένα ακόμη hardcore fangirl και είμαι περήφανη για αυτό.
Δυο λόγια μονάχα για το φινάλε και θα κλείσω αυτό το review… Δεν ξέρω εάν λάτρεψα το φινάλε. Μου ξέσκισε την καρδιά ναι, με έκανε να θέλω να στείλω μήνυμα στην συγγραφέα τα δάκρυα μου που πότισαν τις σελίδες του βιβλίου ναι, αλλά νομίζω ότι ήταν το τέλος που έπρεπε να δώσει. Η εκδίκηση δεν είναι μονόδρομος, αλλά σίγουρα είναι λύτρωση.
Τέλος, ήμουν πάρα πολύ προσεχτική ώστε να μην κάνω κανένα spoiler και χαλάσω την μαγεία του κόσμου της δεσποινίδας Λάβαρη στον αναγνώστη. Όμως θέλω να βγω να βροντοφωνάξω τον έρωτα μου:
Κάιν, σ’αγαπώ <3…
Περίληψη: Aκούγονται διάφορες φήμες για το δάσος που εκτείνεται πέρα από το βορειοδυτικά προάστια της μεγάλης πόλης του Κιάπονσκανς. Τα πελώρια δέντρα του, οι απύθμενες λίμνες του και οι απόκρημνες πλαγιές του φιλοξενούν ανεξερεύνητα μυστικά που ακόμη και η επιστημονική κοινότητα της πόλης διστάζει να προσεγγίσει. Όλα, όμως, αλλάζουν μετά την ίδρυση της Σχολής Πειραματικών Σπουδών του Κιάπονσκανς, που οικοδομείται και λειτουργεί στο εσωτερικό του δάσους.
Φιλοπερίεργοι νέοι, θαυμαστές του αγνώστου και της αδρεναλίνης, ηλικίας από δεκαεννέα έως είκοσι δύο ετών, αποφασίζουν να φοιτήσουν στη σχολή με την ελπίδα να ανακαλύψουν κάποια από τα μυστικά της περιοχής. Ανάμεσά τους οι από χρόνια φίλοι Ντάντε Ρίεσσεν και Λίλιμπεθ Έβερς. Κανένας όμως δεν έχει προβλέψει πως ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος και πιο άμεσος από τις αρχικές εκτιμήσεις της τοπικής κυβέρνησης, προχωρώντας έτσι στην πλήρη έκθεση των φοιτητών σε απειλές που θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν ακόμη και στο θάνατο.
Στοιχεία βιβλίου:
Τίτλος: Η εποχή του κυνηγιού
Συγγραφέας: Έρση Λάβαρη
Σελίδες: 382
Εκδόσεις: Πηγή
ISBN: 9786185231217
Έτος Έκδοσης: 2016
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
