Ανθρωποποίηση
Προσωπική άποψη: Ηλίας Τσιάρας
Θα ξεκινήσω, υπερθεματίζοντας αυτό που αναγράφεται στην προτελευταία παράγραφο του οπισθόφυλλού της, ομολογουμένως προσεγμένης και εντυπωσιακής, αυτής έκδοσης: η Ανθρωποποίηση σίγουρα δεν είναι ένα κόμικ.
Το να προσδιορίσει κανείς τι ακριβώς είναι, θα το χαρακτήριζα λίγο ως πολύ προβληματικό. Κι αυτό γιατί πρόκειται για κάτι μοναδικό, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, πρωτοποριακό, βαθύτατα καλλιτεχνικό και ταυτόχρονα καλλιτεχνικά βαθυστόχαστο.
Μερικοί από εμάς ψάχνουν για εκδίκηση. Άλλοι για ελπίδα. Εγώ απλώς περιμένω. Τι, άραγε;
Ομολογώ πως τον κύριο Κωνσταντόπουλο δεν τον γνώριζα, αλλά δηλώνω ευθαρσώς μαγεμένος από το εικαστικό του ταλέντο. Οι εβδομήντα πίνακες που περιλαμβάνονται στην Ανθρωποποίηση είναι πραγματικά μαγευτικοί. Μου άρεσε πάρα πολύ το γεγονός πως στο πλάι αναφέρεται σύντομα η διαδικασία που ακολουθήθηκε για την ολοκλήρωσή τους ή καλύτερα η τεχνοτροπία τους. Όχι πως κατάλαβα και πολλά πράγματα, σίγουρα όμως ένας καλλιτέχνης θα το εκτιμήσει. Με μεγάλη δυσκολία θα πω πως ο αγαπημένος μου πίνακας είναι η ‘Γαία’.
«Τη θυμάμαι να φεύγει τελευταία, με τον προϊστορικό της δράκοντα. Μια Αφροδίτη που δεν αναδυόταν. Άφηνε πίσω της τον βούρκο»
αναφέρει σχετικά ο κος Βανέλλης, υπογραμμίζοντας εύστοχα την γκρίζα ατμόσφαιρα του ανυπόφορου αστικού τοπίου που μας περικυκλώνει. Τα κείμενα του συνοδεύουν αρμονικά τους πίνακες, και οδηγούν τον αναγνώστη σε έναν περίεργο μελαγχολικό χορό με ντάμα έναν θηλυκό άγγελο. Δεν είναι μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, αλλά ένας εσωτερικός μονόλογος στον οποία ξεδιπλώνονται τα μύχια συναισθήματα ενός μοναχικού πλάσματος που έχει ζήσει σε καλύτερους, φωτεινότερους καιρούς και αναπολεί μια εποχή λιγότερο εγωιστική, ατομοκεντρική και υλιστική. Αλλά και οι ίδιοι οι πίνακες πολλές φορές απαρτίζονται από σύγχρονα συνθήματα ή γνωμικά αρχαίων φιλοσόφων, και τα δύο εξίσου επίκαιρα.
Τα μουσεία είναι τα μόνα μέρη όπου μπορώ ακόμα να θυμάμαι ότι οι άνθρωποι είναι ικανοί και για την ομορφιά.
Πραγματικά, δεν ξέρω πως και αν μπορώ να κρίνω ένα έργο όπως η Ανθρωποποίηση. Δεν είναι κόμικ, ούτε graphic novel ή κάποιο συγκεκριμένου είδους λογοτεχνικό κείμενο. Είναι οι προσωπικές σκέψεις δύο διαφορετικών ανθρώπων, ενός εικαστικού και ενός συγγραφέα, δύο φίλων που αγαπούν εξίσου την τέχνη. Δεν το προτείνω στον μέσο αναγνώστη comics, καθώς μάλλον θα βρει ιδιαίτερα ‘κουλτουριάρικο’ για τα γούστα του. Σαφέστατα όμως, πρόκειται για κάτι μοναδικό, αξιοπρόσεκτο και αξιέπαινο, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς την κατάσταση στον ελληνικό χώρο της 9ης Τέχνης.
Αν είστε καλλιτέχνης, αγοράστε το με κλειστά μάτια: θα αποτελέσει ένα κόσμημα για τη βιβλιοθήκη σας. Αν είχα γκαλερί, να είστε βέβαιοι πως θα τη γέμιζα με έργα του κου Κωνσταντόπουλου. Τα ταλέντο του είναι πηγαίο, τεράστιο και μοναδικό. Αισθάνομαι τυχερός που τον ανακάλυψα, έστω και καθυστερημένα.
Οπισθόφυλλο: Ο τίτλος ΑΝΘΡΩΠΟΠΟΙΗΣΗ – HUMANIZATION υπαινίσσεται τις επιπτώσεις της επιγενόμενης καταστροφής στον άνθρωπο ή, με άλλα λόγια, τον εξανθρωπισμό του ζόφου που βιώνουμε σήμερα.
O κόσμος τελειώνει, και μαζί του τελειώνει ό,τι είχαμε γνωρίσει για το δομημένο αστικό και φυσικό περιβάλλον.
Για τον αρχιτέκτονα/εικαστικό Διονύση Κωνσταντόπουλο, όμως, υπάρχει κι ένας «άλλος» κόσμος, ορατός από το εικαστικό του καλειδοσκόπιο, εμποτισμένος με ιστορία, τέχνη και φιλοσοφία, και είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει μια ελπίδα για το αύριο.
Αυτός ο «άλλος» κόσμος αποτυπώνεται αλληγορικά σε περισσότερους από εβδομήντα πίνακες και σχέδια που δημιουργήθηκαν την τετραετία 2010-14 και συντίθενται με την επενέργεια είκοσι επτά κειμένων του συγγραφέα Δημήτρη Βανέλλη σε ένα εικονοποιημένο σενάριο ή, διαφορετικά, σε ένα θεατροποιημένο κόμικ. Όχι, μην περιμένετε μια ξεκάθαρη ιστορία. Υπάρχει απλώς μια κατεύθυνση, μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα, ένας βασικός αφηγηματικός καμβάς πάνω στον οποίο ξεδιπλώνεται μια κατάσταση περισσότερο, παρά μια ιστορία. Κάτι σαν θραύσματα από ημερολόγια διαφόρων χαρακτήρων -θηλυκών κυρίως-που όλοι τους κρύβουν το ίδιο μυστικό.
Το βιβλίο αυτό δεν είναι σίγουρα κόμικς και δεν είναι βεβαίως ένα εικονογραφημένο κείμενο. Δείτε το σαν ένα πείραμα-παιχνίδι ανάμεσα σε δύο δημιουργούς που δούλεψαν ανεξάρτητα. Θα διαπιστώσετε έτσι μια σημαντικότατη ιδιότητα της τέχνης γενικότερα: ότι έχει την ικανότητα να δημιουργεί εντελώς διαφορετικές σκέψεις και συνειρμούς σε κάθε άνθρωπο, είτε πρόκειται για απλό θεατή/ακροατή/αναγνώστη, είτε για έναν άλλο δημιουργό.
Μήπως εκεί κρύβεται όλη η μαγεία της;
Περίληψη: ΑΝΘΡΩΠΟΠΟΙΗΣΗ: ΕΝΑ ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΟ ΕΙΚΟΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
Ένα πείραμα-παιχνίδι μεταξύ δύο δημιουργών που εργάστηκαν ανεξάρτητα: κόντρα στην αποξένωση που βιώνει ο άνθρωπος της σύγχρονης αστικής εποχής, ο αρχιτέκτονας / εικαστικός Διονύσης Κωνσταντόπουλος αποτυπώνει μια άλλη πραγματικότητα, εμποτισμένη με ιστορία, τέχνη και φιλοσοφία, και ο σεναριογράφος Δημήτρης Βανέλλης ντύνει την πραγματικότητα αυτή με λέξεις.
Οι εντυπώσεις, διαφορετικές για κάθε θεατή και αναγνώστη, αφυπνίζουν τη συνείδηση και θυμίζουν μια αθωότητα που ίσως δεν έχουμε χάσει ακόμα.
Τίτλος: Ανθρωποποίηση
Εκδότης: ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Συγγραφέας: ΒΑΝΕΛΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Εικονογράφος: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
ISBN: 978-960-6868-96-2
Έτος κυκλοφορίας: 2015
Σελίδες: 63
Επεξεργασία εικόνας: Παναγιώτα Γκουτζουρέλα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ.